หมู่เกาะกาลาปาโกส
หมู่เกาะกาลาปาโกส (Galápagos Islands) เป็นหมู่เกาะกลางมหาสมุทรแปซิฟิก มีความน่าสนใจทั้งด้านธรณีวิทยา สัตววิทยา และนิเวศวิทยาเป็นอย่างยิ่ง เป็นส่วนหนึ่งของประเทศเอกวาดอร์ โดยมีชื่อเป็นทางการว่า กลุ่มเกาะโกลอน ตั้งอยู่ในแนวเส้นศูนย์สูตร ห่างจากทวีปออกไปทางตะวันตก 1,000 กิโลเมตร
สภาพทั่วไป
หมู่เกาะกาลาปาโกสประกอบด้วย 18 เกาะหลัก เกาะเล็ก 3 เกาะ พร้อมเกาะเล็ก ๆ และโขดหินกลางทะเลอีกประมาณ 170 แห่ง โดยมีพื้นที่ทั้งหมด 7,994 ตารางกิโลเมตร ครอบคลุมพื้นที่ในทะเล 59,500 ตารางกิโลเมตร เกาะต่าง ๆ มีชื่อเรียกทั้งในภาษาสเปนและภาษาอังกฤษ เป็นหมู่เกาะเกิดจากการสะสมตัวของลาวาจากภูเขาไฟ และยังมีภูเขาไฟที่ยังมีพลัง แม้ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ก็ยังเกิดภูเขาไฟอยู่ประปราย เกาะที่ใหญ่ที่สุดคือ เกาะอัลเบมาร์ล (Albermarle) หรือ เกาะอิซาเบลา (Isabela) มีรูปร่างเป็นฉาก ความยาวทั้งหมด 132 กิโลเมตร ครอบครองเนื้อที่เกินครึ่งของหมู่เกาะนี้ จุดที่สูงที่สุดในหมู่เกาะนี้ คือ ภูเขาอาซุล (Azul) สูง 1,689 เมตร หมู่เกาะนี้ยังมีภูเขาไฟชื่อภูเขาไฟวูล์ฟ (Wolf Volcano) อยู่ทางด้านเหนือของเกาะอิซาเบลาไปหลายไมล์ ส่วนเกาะที่มีขนาดใหญ่รองลงไป คือ เกาะอินดิฟาทิเกเบิล หมู่เกาะกาลาปาโกสอยู่ไกลจากชายฝั่งเอกวาดอร์ประมาณ 965 กิโลเมตร
สัตววิทยาของกาลาปาโกส
ชื่อเสียงของหมู่เกาะเริ่มต้นที่ลักษณะอันน่าแปลกของสัตว์บนเกาะต่าง ๆ โดยเฉพาะเต่ายักษ์ ซึ่งภาษาสเปนโบราณเรียกว่า กาลาปาโก อันเป็นที่มาของชื่อหมู่เกาะนี้ เต่าเหล่านี้คาดว่ามีอายุยืนที่สุดในบรรดาสัตว์โลกปัจจุบัน ส่วนสัตว์บกท้องถิ่นมีสัตว์ฟันแทะเพียง 7 ชนิด และค้างคาวอีก 2 ชนิด ส่วนนกบนเกาะเหล่านี้มีเพียง 80 ชนิด
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/88/Geochelone_nigra.png
ผู้คนที่ตั้งชุมชนบนหมู่เกาะนี้มักเป็นชาวเอกวาดอร์ โดยมากจะเป็นบนเกาะซันกริสโตบัล ซันตามาเรีย อีซาเบล และซันตากรูซ บางเกาะนั้นไม่มีมนุษย์อยู่เลย รายได้หลักของที่นี่มาจากการท่องเที่ยว ประมง และเกษตรกรรม เมื่อ พ.ศ. 2513 หมู่เกาะกาลาปาโกสมีประชากรทั้งหมดไม่เกิน 6,000 คน ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐที่มาอาศัยชั่วคราวพร้อมครอบครัว และเมื่อปี พ.ศ. 2532 มีประชากรทั้งหมดประมาณ 10,000 คน
สิงโตทะเล
เป็นสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนมไม่กี่ชนิดที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้ ด้วยเสียงเห่าที่ดัง นิสัยขี้เล่น และความคล่องแคล่วที่สง่างามในน้ำทำให้สิงโตทะเลเป็น “เพื่อนผู้ต้อนรับ” แห่งหมู่เกาะ สามารถพบได้ในแต่ละเกาะของหมู่เกาะกาลาปาโกส
นกบูบีเท้าน้ำเงิน
นกประเภทนี้เป็นที่จดจำได้อย่างง่ายดายด้วยเท้าสีน้ำเงินสดใสอันเป็นเอกลักษณ์ สีน้ำเงินนี้มาจากสารแคโรทีนอยด์ที่ได้จากอาหาร ตัวผู้จะอวดเท้าของตนในการจับคู่ผสมพันธุ์ด้วยการยกเท้าสลับไปมาและพืชประจำถิ่นบนหมู่เกาะนี้อีกกว่า 560 ชนิด เป็นต้น
ขอบคุณข้องมูลอ้างอิน
แหล่งข้อมูลอื่น
https://travel.mthai.com/world-travel/145712.html
www.google.co.th
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น